باسمه تعالی

پرده ی غیب

ازبرای عشق تو به ســـــــــــــــردارشدیم

آنچه ناگفتنی بود گفتیم به سردارشدیم

آنچه از غیب عیان شــــــــــــــــد دل مارا

همه جاری شد از این دل به سردار شدیم

سالها طلب دوست نگـــــه داشتیم ما

عاقبت شـــــــــد هویدا به سردارشدیم

درشبی چون که نگار تو بدیدیــــــــــم

آخرین لطف که عیان شد به سردارشدیم

گذرازخلق نمودم نظری کردم سوت(سویت)

هرچه آمد زازل مابه سردارشـــــــــــدیم

سرّخود با که توان گفت کــــــــــــه آن

فاش گفتیم به زبان به سردارشــــــدیم

کس نتوانست بگـــــــــــــــیرد دل مارا

دل به او داده ایم به سردارشــــــــــدیم

آنچه بر لوح نوشتیم به صـــــــفای دل او

لفظ آن بود که ماهم به سردارشـــدیم

ای که دربهر دلی بی خود و سرگردانی

عشق آن بود که گفتیم به سردارشدیم

دربیان کس نگنجد سیرت آن یار خـــــوب

چون که گنجید به دل ما به سردارشدیم

دیدن آن نیست کـــــــــه در عام نشست

دیدن آن بود که دیدیم به ســـر دارشدیم

خود چرا در پی غیر پیــــــچ وتابی می دهی

وا ره از غیر که ببینی به سردارشـــــــدیم

قدمی درپی جانان بگــــــــــــذار از پی او

قدم از پرتو او بود به سردارشـــــــــدیم

ایکه درعشق همسفـــــــــــــری نامردی

مردمائیم که به جرمش به سردارشـــــدیم

گلشن لطف نظرها همه اش نور ستـــــــود

هرچه را ما که ستودیم به سردارشــــــدیم

حرم دل که نمود از شرف عشق سپـــــــــاس

به سپاسی همه عشقش بسرودیم به سردارشدم

دل که درخانه ی او محرم اسرار شده است

پرده ی غیب به لقاء آمده بودیم به سردارشدیم

نورآن نیست که شمس وقمرش آیـــــد نور

نور آن بود که به ذکرش به سردارشدیم

هرچه شیطان صفتان تاخت وتازم کردند

مابه راه دوست داشتن به سردارشدیم

این همه رنگ جهان برق نمود در نظرم

ما به لطفش همه را پوچ نمودیم به سردارشدیم

هرچه ازغیب عـــــــــــیان شد به علــــــــی

کس ندیداز مه رویش به سردارشـــــــــــدیم

29/12/74-ساعت 8شب