نامه به انوشیروان

بزرگمهر به نوشیروان نوشت که خلق

زشاه خواهش امنیت ورفاه کنند

شهان اگرکه به تعمیرمملکت کوشند

چه حاجت است که تعمیر بارگاه کنند

چراکنندکم از دسترنج مسکینان

چرابه مظلمه افزون بمال وجاه کنند

چوکج روی تو نپویند دیگران ره راست

چویک خطا ز تو بینند صدگناه کنند

به لشکر خردورای وعدل وعلم گرای

سپاه اهرمن اندیشه زین سپاه کنند

جواب نامه مظلوم را توخویش فرست

بسا بود که دبیرانت اشتباه کنند

زمام کار بدست توسپردسپهر

به کارخلق چرا دیگران نگاه کنند

اگربدفترحکام ننگری یک روز

هزاردفتر انصاف را سیاه کنند

اگرکه قاضی ومفتی شوند سفله ودزد

دروغگو وبداندیش را گواه کنند

بسمع شه نرسانندحاسدان قوی

تظلمی که ضعیفان دادخواه کنند

بپوش چشم زپنداروعجب کاین دوشریک

بر آن سرند که تا فرصتی تباه کنند

چوجای خود نشناسی بحیله مدعیان

ترازاوج بلندی به قعر چاه کنند

بترس زآه ستمدیدگان که دردل شب

نشسته اند که نفرین به پادشاه کنند

ازآن شرارکه روشن شود زسوزدلی

بیک اشاره دوصد کوه را چو کاه کنند

سند بدست سیه روزگارظلم بس است

صحیفه ای که در آن ثبت اشک وآه کنند

چوشاه جور کند خلق در امید نجات

همی حساب شب وروز وسال وماه کنند

هزار دزد کمین کرده اند بر سر راه

چنان مباش که بر موکب تو راه کنند

مخسب تاکه نپیچاند آسمانت گوش

چنین معامله را بهر انتباه کنند

تو کیمیای بزرگی بجوی بی خبران

بهل که قصه زخاصیت گیاه کنند

دیوان اشعار پروین اعتصامی